Protected by Copyscape Original Content Checker

martes, 21 de junio de 2011

Agárrate con fuerza, y disfrutemos del camino.

Nunca me he sentido tan llena, tan feliz. Y es que has conseguido algo que nadie se ha visto capaz a conseguir.
Prometo besarte todas las noches, acariciarte debajo de la noche estrellada. Darte los abrazos que no te he dado. Y sobretodo prometo amarte como nadie se ha dispuesto hacer. Amarte plenamente.
Gracias por aparecer en mi camino, gracias. de veras porque gracias a ti soy la persona más feliz del mundo.

Agárrate con fuerza y disfrutemos del camino.

domingo, 19 de junio de 2011


De repente llega el día menos pensando, en el que conoces a una persona que cambiara el rumbo de tu vida. Yo antes de conocerle, era un saco de huesos. Alguien que se comprometía a seguir con su rutina. Cuando lo vi despeinado, esperando a el tiempo, supe que en ese momento, yo estaría contándote esto. Mi vida cambio, en sí, la cambio el. Una sola mirada de picardia, y ganas de saborear que era el amor, pudo con todo. Descubrí el sentido que tenían los días, el sentido de poder aprovecharlos agarrada a su espalda. Deje todo para empezar un vacío con el. Lo fuimos llenando de noches, de besos, y de amor, mucho amor. De ese vacío se lleno un todo. Un todo fuerte e imposible de romper. Ese todo simplemente eramos nosotros, ni mas ni menos, dos personas que no habían potenciado algo que se les daba bien, amarse.

domingo, 5 de junio de 2011

Una mirada vale más que mil palabras

La meva petita

Estimada petita:
Com et trobo a faltar. I que llarg es fa el temps si no estas al voltant.
Aquest mesos, he perdut el control. Sé que no t'agradara totes les coses que escoltaras que he fet. Pero se que en el fons entendras que tot ho he fet, de fet, perque no trobava una bona direcció.
He deixat moltes coses de banda. I saps que? Tenias rao, amb el temps tot es veu mes clarament. Nose perque m'angoixo tant. Vaig recuperar tot el que habia perdut. Suposo que ficaras les teves cares de impacte quan t'anadonis de lo gran que estic. Ara estic amb algú i l'estimo bastant. Sé que mai es suficient, pero creu-me que aquest cop se de que parlo. Vaig fer tot el que volia fer, sense pensar en ningu, en res ni consequencies. Potser m'enpenedeixo, pero ho vaig passar molt bé. Hem perdut massa temps i les meves experiencies de primera no he pogut explicarte-les. La euforia amb el temps es perd, i ara hi han molts kilometres que potser ens separen.
No sé que es de tu, pero se que molta gent t'estima i esta en les caigudes més fortes al teu costat. Jo ho estic, més lluny, pero mai m'he anat. Com es el nostre dit " Si vas marxar amb mi, segueixes amb mi".

Cuidat molt pichurra

Sharona

jueves, 2 de junio de 2011

Siempre pasa lo mismo, durante un par de semanas nos damos lo mejor de nosotros. Hasta que uno de los dos decide irse, y cuando se va, se va sin avisar. Y el otro se queda contemplando la vida, sin hacer nada. Orgullo dicen... yo solo creo que es "repetitivo".